آیا صندوقهای بازنشستگی سرمایه گذاری طولانی مدت میکنند؟

درکشورهای درحال توسعه صندوقهای بازنشستگی انتظار دارندکه برروی منافع بلندمدت بازنشستگان تمرکز کنند. چنین صندوقهایی ازسرمایه گذاری پایدار، مدیریت حرفه ای و حمایت قوی از جانب سیاستگذاران لذت میبرند.

حال این پرسش مطرح میشود که آیا صندوقهای بازنشستگی برای مدت زمان طولانی سرمایه گذاری میکنند یا خیر؟باتوجه به تحقیقات اخیر بانک جهانی پاسخ پرسش بالا نه کامالا است. مطابق تجزیه و تحلیلهای صورت گرفته به نظر میرسد که استراتژیهای سرمایه گذاری بی بهره، مورد قبول واقع شده اند. در میان اقتصادهای درحال ظهور، شیلی یکی ازکشورهای مناسب برای سرمایه گذاری بلندمدت است که دولت با انجام اصلاحاتی در قوانین آن، به دنبال توسعه وگسترش بازار است. یافته های جدید درمورد صندوقهای بازنشستگی کشور شیلی بسیار شگفت انگیز است. حدود یک سوم از دارایی های غیرحقوقی صاحبان سهام در صندوقهای بازنشستگی این کشور حداقل به مدت یک سال و یا کمتر از دوره زمانی مدنظر ( ۶۰ درصد از آنها تا سه سال و ۸۰ درصد از آنها تا پنج سال و یا کمتر و به طور میانگین ۱۶.۳ سال) تصرف شده اند. در طول این سالها، صندوقهای بازنشستگی کشور شیلی پس اندازهای خود را جمع آوری کرده است. مدیران اینگونه صندوقها به ابزارهای سرمایه گذاری بلندمدت دولتی و یا خصوصی دسترسی دارند و ازطرفی سرمایه گذاری کوتاه مدت برای فرصتهای بوجودآمده درآینده را انجام نمیدهند. درواقع صندوقهای بازنشستگی تمایل به گردش مالی بسیار کمی دارند. حال چرا مدیران صندوقهای بازنشستگی ترجیح میدهند سرمایه گذاری کوتاه مدتی را داشته باشند؟ درکشور شیلی، این نوع سرمایه گذاری مخاطرات کمتری را متوجه صندوقهای بازنشستگی میکند. مدیران دراین صندوق ها به طور مداوم توسط سرمایه گذاران ارزیابی میشوند و اگر سرمایه گذاری به خوبی صورت نگیرد صندوقها مشتریان خود را از دست خواهند داد و درآینده نه چندان دور با کسری بودجه مواجه خواهندشد. همچنین صندوقها تمایل دارند تا از تصمیمات اتخاذ شده دیگران در زمینه سرمایه گذاری استفاده کنند نظیر اوراق قرضه شرکتها و موسسات مالی اوراق قرضه. مدیران همواره تمایل دارند که به جای انحراف از استاندارهای صنعت با رقبای مستقیم خود در بازار باقی بمانند. بدون تمرکز طولانی مدت، صندوقهای بازنشستگی ممکن است که بازده پایینتری از حدانتظار را برای بازنشستگان بوجودآوردند. دولت و شرکتها برای شرکت در پروژه هایی که در طولانی مدت سودآور اما درکوتاه مدت مخاطره آمیزاند، ظرفیت محدودی دارند. درکشورهای درحال-توسعه، دستیابی به اهداف توسعه‌یافته بلندمدت امکانپذیر نیست زیرا هزینه های سنگینی ً از سیستم به مدیران صندوقها پرداخت کرده اند. کشورآرژانتین اخیرا بازنشستگی نظیرسیستم بازنشستگی کشور شیلی کناره گیری کرده است. درحال حاضر، طرح های Contribution Defined بسیار موردانتقاد قرارگرفته است اما جستجوی راه-حل های بهینه برای آن، بسیار مشکل است. باید همواره تلاش کرد تا در مدیران سرمایه گذار صندوقها انگیزه ایجاد کرد و آنها را به سرمایه گذاری کردن طولانی مدت تشویق کرد.