برای درخشیدن هیچ وقت دیر نیست

درباره شیرین یزدان‌بخش

شیرین یزدان‌بخش بعد از ۳۲ سال کارمندی و بازنشسته شدن، تصمیم می‌گیرد تئاتر ببیند، موسیقی بشنود و کتاب بخواند. با تلویزیون خیلی میانه‌ای ندارد، اما رادیو را همدم خودش می‌داند. خلاصه او تصمیم می‌گیرد حرکت کند و این مهم است. آنقدر برای تئاتری‌ها جذاب است و دوست‌داشتنی که به «خاله‌ تئاتری‌ها» مشهور شده است.

آنچنان لحن پرمحبتی دارد که در سینما بعد از مدتی طولانی شاهد ایفای نقش مادرانه‌ای هستیم که جای خالی‌اش با حضور او در پرده نقره‌ای پر شده است. از راه نرسیده، سیمرغ می‌گیرد. در سنی که افراد حال و حوصله ندارند و آردشان را ریخته و الکشان را آویخته‌اند، او آرد و الک نویی به دست می‌گیرد، تنها برای اینکه حرکت کند. بی‌آنکه توقعی داشته باشد یا نتیجه‌ای را طلب کند.

شیرین یزدان‌بخش امروز توانسته با ایفای نقش «مادر» در سینما، جایگاه ویژه‌ای پیدا کند. البته با تفاوت‌هایی که میان نقش‌ها قائل می‌شود، از تکرار فرار می‌کند. در زندگی‌اش هم از تکرار فراری است. شیرین یزدان‌بخش، جایی درباره زندگی‌اش گفته بود: «۱۹ سالم بود استخدام شدم و ۵۰ سالگی بازنشسته شدم. جوانی و زندگی من در ۳۲ سالی گذشت که کارمند دولت بودم. بنابراین وقتی به من می‌گویند هنرمند و…، از این چیزها خوشحال می‌شوم، اما خودم می‌دانم که هنرمند نیستم.»